Senaryodaki Yüzler Şiiri - Hasan Can

Yandım sevgilim, gözlerine kandım,
Bir bir gülüşünü, bir bakışını aşk sandım.
Aşk sandığım gülüşünde, bakışında kayboldum,
Yalanlar içinde, kaderime bağlanmış gözyaşlarıyla boğuldum.

Yalandı sevgin, kocaman bir yalandı,
Bu gönül ne umutlarla etrafında dolandı,
Bir gece kapına geldiğimde yağmur çisiltisinde,
Beni terkettiğini anlamıştım, gidişin sevgine benzedi sessizce.

Bıraktım kendimi bir kenara ne olacaksa olsun,
Yüzüm bir kuytuda isterse bir çiçek gibi solsun,
Çıkmayacağım sokağa, vurup gitmeyeceğim kendimi yollara,
Ne olacaksa olsun bıraktım kendimi, isterse hayat dursun.

Yürüsem ne olacak acım mı azalacak,
Gözlerim ağlamasa kederli sözler mi susacak,
Kendimi kuytudan alsam hayat güzel mi olacak,
Gece gündüze dönse sevgilere umut mu doğacak?

Yürüsemde koşsamda hayat aynı entrikalarla dolu,
Her senaryoda aynı kişiler, yüzler hep aynı.
Sorumsuzca ve acımasızca yürüyerek bitirmişler sevda yolunu,
Arta kalanlara acısını derinden çekmek kaldı.