Sessizce izliyordum gidenleri arkalarından..
Ağlamadan..
Közlenmeyecek yangınlar çıkarıyordum içimde..
Ne önemi var adım çıksa deliye..
Ateşe veriyordum her sevdayı..
Tek tek..
Yangına öfkeyle giderek..
Kaç dilde seviyordum oysa..
Son durak dediğim her sevda,
Başka aşklara aktarma..
Şimdi sen;
Gereği düşünülmüş müebbet gidişlerin zanlısı..
Terk edişini izlediğim kadınların tıpa tıp aynısı,
Aynı senaryonun farklı kahramanı..
Ben diyeyim gönül yanılması..
Sen de, hayal kırıklığı..
Ama yine de toplayınca her giden kadını,
Bi bavul dolusu gök kuşağı..
Hani yağmur sonrası..
Kayıt Tarihi : 12.11.2008 22:59:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!