Senanur Erdevir 2 Şiirleri - Şair Senanu ...

Her şey çok bulanık
Her yer çok karanlık
Andelib-i Aşk yeni bir şiir fısıldamıyor kulağıma artık
Bu aşka olan inancım bitiyor artık
Ebûzer seherleri uyuyor artık
Kor olan gözleri başkasını görüyor artık

Aşk;
Nasip deyip Allah’a bırakanların işidir Azizim.
Kalpten ayrılanların yüzüne kapıyı çarpmak değil de, Allah’a emanet ol diyebilmektir.
Gurbetten gelenlere; ‘aşktan yana gönlüm muzdarip, kapım kapalıdır sana’ demek değil de Allah misafiridir deyip Hoşgeldin diyebilenlerin işidir Azizim.

O gece idam ettim bütün Şiirleri
Belki acım hafifler diye
Derdimi anlatamadım bir türlü
Yine şiirlerle yıkadım ceset olmuş bütünlüğümü
Bir ses fısıldıyordu kulağıma
Sanki kuş cıvıldaması gibiydi

Ayrılığımız çoktan başladı
Çoktan bitti acılarım
Çoktan kapandı bu Şiir dükkânı
Dersini aldı ahûzar eden bu yürek
Boyundan büyük aşklara kalkışmaz bir daha

Oysa ben gecenin karanlık bir deminde
Karaca Ceb-el’in kör eteklerinde uyuyan,
Yüreği sahreden yaratılmış bir Merd’in göğsüne başımı koyup,
gözlerimi bedr-i Münevver’de yummak isterdim.

Şenol Hoca çok Nûktedan bir adamdı.
Ne vâkit onu ziyarete gitsem
-“Şair Hoşgeldin” der çayı sevdiğimi bilerek bana açık çay söylerdi.
Masasında oturup saatlerce şiirden bahsederdik.
Şiir deryasından bilgi elması hediye ederdi bana.
Ne zaman yanına gitsem kütüphanesinden bir yığın kitap sıkıştırırdı çantama.

Yıllar evvel bir Şair’e aşık oldum.
O bana şiir yazmayı öğretti
Ben ona şiirler yazdım
Fakât onun benden daha çok sevdiği şiirleri vardı.
Ben ise hayatımın on yedisinde takılı kaldım.
Onu ilk gördüğümde henüz on yedi yaşında bir kız çocuğuydum.