Sena Uygun Şiirleri - Şair Sena Uygun

Korkuyorsun biliyorum.
Bağlamaktan, bağlanmaktan veya yine terk edilmekten.
Bilmiyorum, bu yüzden belki de bir anda buz kesilmen.
Sanki hiç beraber olmamışız gibi haziran akşamında,
Hiç ıslanmamışız gibi nisan yağmurlarında,
Dudakların hiç değmemiş gibi dudaklarıma,

Bir şansı hak etmez mi her canlı?
Gecenin ateş böceklerine,
Baharın çiğdem çiçeklerine verdiği bir şansı.
Belki de Daphne'nin Apollon'dan esirgediği için ebedi bekaretinin sembolü olacak o şansı.
Sanki Necip Fazıl'ın dört mısralık sözlerinde saklı her şey:
Ne hasta bekler sabahı,

Yine sessiz bir an,
Saat de gecenin üçü falan.
Seni görmek istiyor gözlerim yatağımda,
Uzun uzadıya bakışmak istiyor.
Sonra derin bir sessizlik…
Ellerini hissediyorum bedenimde.

Her geçen gün daha da büyüyor kalbimin yarası,
Ölüyorum senin için.
Ama senin değil bundan haberin,
Aşkından öldüğümde ondan dahi haberin olmayacak.
Mezarımın başına gelip bir kez olsun konuşmayacaksın Senin aşkından çürümüş bedenimle.
Hissetmeyeceksin hiçbir zaman ruhumun hissettiklerini,

Sabah uyandığımda ilk,
Gece uyuduğumda son görmek istediğim.
Gözlerine ömrümü bertaraf ettiğim,
Her gece hayalîyle seviştiğim.
Her gördüğümde yeniden aşkımı hissettiğim.
Benim dünyalar tatlısı sevgilim,

Yalnızlık nedir bilebilir misin?
Bu kalabalıklar arasında.
Yanındaki onca insana geçebilir mi nazın?
Hissedebilir mi kalbin, sana olan şefkatimi?
Sahte yürekler arasında,
Ben buradayım diyen benliğimi.

Yalnız kalınca sen beliriyorsun içimde oluk oluk,
Gözlerini arıyor gözlerim dudaklarımda.
Etrafa bakıyorum belki sen varsın diye,
Hayallere dalıyorum belki dönersin diye.

Ayrılık acısı nedir bilmezdim seni kaybedene kadar.

Yalnızlık nedir bilebilir misin,
Bu kalabalıklar arasında ?
İsmini duyduğum andaki heyecanı,
Hissedebilir mi yüreğin?
Gözlerin görebilir mi,
Gözüme dolan yaşları?