Ah! Zellice Seni okudum hece hece
Çok güzelsin çok naifsin bence
Bilirim nasip olmaz her gence
Özledim Ah! Zellice, Ah! Zellice!..
Çok özledim, çayırını çimeni
Kızlar takardı, başına yemeni
Gençler derdi de, meni de meni
Özledim Ah! Zellica, Ah! Zellice!..
Senden ayrılalı, on dokuzdu yaşım
Kıymetini bilemedim dumanlıydı başım
Bir türlü gitmiyor aklımdan ekmeyin aşın
Özledim Ah! Zellize, Ah! Zellice!..
Binerdik çok sürerdik, küheylan atı
Benim gözümde tütüyor, ağıllar matı
En basitinden Ana’min ördüğü alaca çatı
Özledim Ah! Zellice, Ah! Zellice!..
Özlemişim yaylaları, O güzelim bozkuşu
Böceyi, çıyanı, yılanı, havada uçan kuşu
Hiç aklımdan çıkmıyor, taşlı iniş yokuşu
Özledim Ah! Zellice, Ah! Zellice!..
Tahsin der hayalimden çıkmaz öküz yiyen
Demirtepe, Hodemez, Peyler; Kuldurbiçen
Köyün altı, Bataklı Çayır, Bulaklı Sıçan
Özldim Ah! Zellice, Ah! Zellice Canlara Cansın!..
Tiran – 24.02.2020
Tahsin Koç
Kayıt Tarihi : 14.9.2020 14:17:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi: Köydeki Çocukluk Anıları

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!