Sen Zamanı Şiiri - Kurtuluş Bozkurt

".... Ancak ciddi acılar yaşamış bir insanın gözleri bu kadar güzel gülebilirdi... Kimsin demeye korktum önceleri... Sonra düşündüm, acılarını paylaşsam hatta tamamını ben sırtıma alsam, benim de gözlerim senin ki gibi güzel gülebilir mi...? Benimle acılarını paylaşır mısın desem, Evet der misin? Karşılığında sana tüm mutluluklarımı versem kabul eder misin?

Sonra derin bir düşünce sardı zihnimi... Uyuyamıyorum bu aralar biliyor musun...? Her gece SEN geliyorsun aklıma... Çay demliyorum SANA... Oturuyoruz karşılıklı, bir SENDEN bir de BENDEN konuşuyoruz... Acılarımızı bandırıyoruz karşılıklı çaylarımıza... Bu gece ilk defa başını omzuma koydun... Ağladın kısık kısık... Sonra ağlaştık... Sonra gülme geldi ikimize... Gülüştük......

Bu konuşmalarımızdan bir BİZ çıkar mı bilmiyorum... Ama itiraf edeyim, UYKUSUZLUĞUMU bu kadar çok seveceğimi tahmin bile edemezdim... Zaman yetmiyor seninle konuşmalarıma... Her anımı SEN kapladı... Sabah SEN... Öğlen SEN... Geceleri SEN... Her an SEN... Anlayacağın bu aralar SEN ZAMANI...

Sabah SEN gittikten sonra uzun uzun düşündüm... Zaman bizi bölene dek diye bir cümle kursak, cümlenin başını sen devamını ben getirsem... Evette buluşsak... Sonra... Sonrasını BİRLİKTE YAZZAK...? "

(K.B./ Sen Zamanı)