Sen Yüzümü Hiç Güldürmedin

SEN YÜZÜMÜ HİÇ GÜLDÜRMEDİN (9hc)
Ne zaman sürgününü yedim
Bir daha baharı görmedim
Darağacında bak kalbim
Sen yüzümü hiç güldürmedin

Sele kapılmış yaprak gibi
Suyuna muhtaç toprak gibi
Bülbüle hasret güller gibi
Sen yüzümü hiç güldürmedin

Bağda bir gül idim kopardın
Kapında köle oldum sattın
Bir eşya gibi itip kaktın
Sen yüzümü hiç güldürmedin

Beni benle bırakıp gittin
Bir kalemde nasıl da sildin
Meğerse kurtulmakmış derdin
Sen yüzümü hiç güldürmedin

Ayaz yemiş gül gibi oldum
Açamadım gonca iken soldum
Meyve vermeden daldan koptum
Sen yüzümü hiç güldürmedin

Sen içimde ki kör düğümsün
Yeter artık gel de çözülsün
Ölürken gözüm son kez görsün
Sen yüzümü hiç güldürmedin
13/09/2020/YIDIRIM DOĞMUŞ...