Sen Yürürdün… Şiiri - Ahmet Turan Yalçın

Sen Yürürdün…

Sen yürüyünce bulutlar yürürdü arkandan,
Güneş senin geceni aydınlatmak için doğardı,
Ay gündüzüne şahidin olurdu gecenden,
Sen yürürdün…Toprak can bulurdu derdinden,
Sendin ruhumuza inceden inceye işleyen,
Durduğun yer duacın, gittiğin yer cihadın dı,
Sendin ey nebi, bize doğru ile gelen,
Umutlarımızın doruklarını anlatan,
Sendin o, sen bizi dualarına katan,
Şefaatinle yaşadık ölüyoruz sensizlikten,
Yürürdün titrerdi her yer, seni karşılamaktan,
Bizde olaydık ne vardı, ayağının tozunu bulaydık,
Tozuna yüzler sürüp şahadet abdestini alaydık,
Sen yürürdün, biz şimdi duacın olduk.

Yazan: Ahmet Turan YALÇIN