Sen Yüreğe Düşmüşsün...

Bir kağıt,bir kalem ve sen..
Birbirinizi bulup.
Birbirinizi yitirdiniz gece boyu.….

Kalem seni hokka sandı..
Mürekebine batıp batıp kağıda koştu..
Dalganın kıyıya kavuşması gibi..

Kağıt seni ağıt sandı..
Açtı bağrını sere serpe..
Denizin akşamüstü durulması gibi..

Şair seni senden çaldı..
Martının denizden bir balığı aşırması gibi..

Kalem seni şairden,
Kağıt seni kalemden
Şair seni senden,
Sorup durdu gece boyu.
Derken birde baktılar ki..
Sen yüreğe düşmüşsün..
Ne şair erişir,
Ne kalem dillendirir,
Ne kağıt yetişir sana artık..
Sen yüreğe düşmüşsün…

Eyvah dedi üçü birden!
Eyvah...
Şair şaşkın,kalem çaresiz, kağıt boş...
Yürek seni anlatmaya kelime mi beğenir artık.
Boş ver..
Adam sende aldırma…
Düşünme,
Şairi,kağıdı, kalemi.
Sen yüreğe düşmüşsün…
Düştüğün yerde kal,
Düştüğün yerde baki kal..