Ne çok yol aldık be adam, ne çok vurulduk, kırıldık, incindik, yaralandık sen yorgun ben yorgun.
Sustuk artık konuşunca bir yere varılmıyor anladık.
Şiir demledik harabe yüreğimizde, birileri de sessiz çığlıklarımızı duysun istedik.
Göç etti kursağımızda kalan hevesler, yolu yarılamış düşünceler, dost sandıklarımızdan ne çok hançerlendik.
Verdiğimiz değer karşılıksız çek gibi kaldı elimizde.
Sana baktıkça kendimi gördüm, seni okudukça kendimi çözdüm. Avucumuzda bir düş ölüsü zaman, geçikmiş bir kaç hayal.
Konuşmadan da ne çok şey anlatıyor gözlerimiz oysa, sen yorgun ben yorgun be adam...
Kayıt Tarihi : 16.3.2017 10:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Gülten Alp](https://www.antoloji.com/i/siir/2017/03/16/sen-yorgun-ben-yorgun.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!