Ne çok yol aldık be adam, ne çok vurulduk, kırıldık, incindik, yaralandık sen yorgun ben yorgun.
Sustuk artık konuşunca bir yere varılmıyor anladık.
Şiir demledik harabe yüreğimizde, birileri de sessiz çığlıklarımızı duysun istedik.
Göç etti kursağımızda kalan hevesler, yolu yarılamış düşünceler, dost sandıklarımızdan ne çok hançerlendik.
Verdiğimiz değer karşılıksız çek gibi kaldı elimizde.
Sana baktıkça kendimi gördüm, seni okudukça kendimi çözdüm. Avucumuzda bir düş ölüsü zaman, geçikmiş bir kaç hayal.
Konuşmadan da ne çok şey anlatıyor gözlerimiz oysa, sen yorgun ben yorgun be adam...
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta