Sen Yoluna,Ben Yoluma Şiiri - Nesrin Olcay

Sizinkilere, siz ''Anne '' dersiniz,
Bizimkilere,biz ''Ana'' deriz.
Sizin anneleriniz parfüm kokar,
Oje sürer,mini giyer,dudaklarında ruj var.
Bizim analarımız ter kokar,gübre kokar.
Ruj bilmez,oje yerine kınaları var.
''Mini'' nedir? Adını bile duymamışlar.
Anneleriniz,küçükken size rugan pabuç almışlar,
Analarımız bize,naylon ayakkabılar...
Babalarınız,annelerinize; 'Hanım'' der, ''Canım'' der.
Bizim babalarımız; 'Lan Avrat'' diye seslenirler.
Senin gibi kızlar, beni korkutur.
Bilemem nasıl davranılır, nasıl sevilir.
İncecik ojeli parmakların yırtık ağları onarabilir mi?
Sabahın kör karanlığında kalkabilir misin?
Tütün kırıp,çay toplayabilir misin?
Bizim kızlarımız dayanıklıdır.Hem sevilir,hem dövülür.
Ahırda inek sağar,denizde balık tutar.
Benim peder, anama bi Osmanlı Tokatı savurur;
Anam şöyle bi sarsılır, ovunur, yine işine koyulur.
Senin baban annene sesini yükseltse,
Ertesi gün boşanma davası açılır.
Bana öyle bakma,aklımı çelme.
Adetleriniz, adetlerimize benzemez;
Annen anama,baban bizim pedere benzemez.
Senin gibi kızlar beni ürkütür.
Ne yapacağımı bilemem,sinip kalırım.
Sinip kalsam bana yakışmaz,
Karşında diklenip elimi kaldırsam,sana hiç kıyılamaz.
Sen güzelsin, narinsin, nazlısın.
Bizim kızlar da güzeldir.Çok güzeldir amma;
Hem işe dayanır, hem dayağa...
Bizim oraların adamı hırçındır.
Karadeniz gibi kabarır, coşar, dalgalanır.
Öfkesi çetindir amma; bi sevdalanır, tam sevdalanır.
Sen kaldıramazsın,
Bu zor sevdaya bünyen nasıl dayanır?
Neyse...Vazgeç bu sevdadan,kaçtır söyledim sana...
Bana öyle bakma.Aklımı alma.
Biz beraber olamayız.
Sen yoluna,ben yoluma...