Sen yoktun yinede Şiiri - Necati Nevrul

Bir büyük içtim bu akşam
Ayaklarımı bile hissetmez derecede
Ne bu ayyaslik dedim kendime
Dilim dönmedi kelimeleri söylemeye
Sen yoktun yinede
Bu akşam kendime üzülesim geldi"
Doldu gözlerim ağlayamadım katıldimda
Öylesine dolmusumki bu akşam
Seni aradım yine orda burda anılarda
Sen yoktun yinede
Sarhoşluk bu yollarda çift gördüm insanları"
Yaklaştıkça teklestiler zom olmuşum dedim kendime
Zor geldim evime toparlayamadım kendimide
Belki evdedir gelmiştir diye ümit ettim
Sen yoktun yinede
Sarhoşluk işte unutmak için seni içiyorum"
Çok sevdim be unutamıyorum atamıyorum
Insanlığımi da unuttum dünya da
Bir seni unutamıyorum
Sen yoktun yinede