yine sen yoktun bugün,
oysa yüreğimde çocuksu bir sevinçle geldim,
elimde çiçek yoktu ama, sana yazdığım şiirlerimin olduğu defter vardı.
oysa sen yoktun yine;
hasta dediler, işte o an yüreğimden bir parça koptu, gözlerimi kapatıp seni düşündüm
acına ortak olabilseydim keşke, hatta hepsini yüklenebilseydim,
canına can olsaydım, elini tutup ''bişeyin yok gülüm''diyebilseydim, sarılabilseydim şöyle doyasıya...
oysa sen yoktun
yüreğimden kuşları havalandıran bakışın yoktu
çiçekleri kıskandıran gülüşün yoktu
gün o kadar sıkıcıydı ki sensiz adeta renklerini kaybetti hayat, insanlar siyah beyaz, eşyalar sabit, sözcükler boş, düşünceler anlamsız, kelimeler senin ismin geçmeden şaçma...
oysa sen yoktun, yürek yarısı yoktun
bu gün seni ne kadar çok özlediğimi farkettim,
gecenin karanlığa
günaşin aydınlığa
sonbaharın ilkbahara
duyduğu özlemi duydum hücrelerimde ve her kelime ismin oluyordu, seni hatırlatıyordu herşey,
oysa sen hastaydın!
ah çekebilseydim keşke tüm acılarını senin yerine...
telefon etmeye cesaretim toktu, sorduğumda ''iyi'' diyorlardı,
ama sen yoktun...
baharın soluğu
nisanın çiçeği
yalnızlığın bahanesi
beni tek anlayan
yürek yarım tebessümüm
varlığım, aşkım, herşeyim
sen yoktun...
yarın dedim, yarın mutlaka sensiz geçen iki gün bitecek ve hayatın renkleri yerini alacak sen gelince...
geçtiğin yerde çiçekler açacak
ve zambaklar en güzel kokularını verecek,
hüzün evine gidecek sen gelince yıldızlar daha bir parlayacak, güneş tebessüm edecek, kelimeler anlamını yeniden kazanacak ve
bütün kuşları gönlümün hep bir agızdan;
seni çok seviyorum
diye bagıracak...
Kayıt Tarihi : 10.2.2002 16:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
