Sen Yoktun Gülüm Şiiri - Turgut Uzdu

Baharlar gülüm,
Baharlar hep hüzün verirdi
Her yerde neşe vardı
Bende yalnızlık
Sen yoktun gülüm.
Geceler yumruk doluydu duvar duvar
Hıçkırık doluydu
Kollarımı ısırırdım hıncımdan,
Isırırdım
Sen yoktun gülüm.
“Olsa! ” derdim, “Gelse! ” derdim
Ayak seslerini beklerdim
Sensizlik gelirdi her yandan da
Sen gelmezdin
Sen yoktun gülüm.
Tutacaktım ellerinden saatlerce
Gözlerine bakacaktım
Belki, belki ağlayacaktım saadetten
Gözlerin yoktu
Sen yoktun gülüm.
“Sen gel yeter! ” diyorsun
Nasıl gelmem, nasıl gelmem!
Kaç iple çektim saniyeleri bilsen, bilebilsen
İşte geldin
İşte geldim
Artık varsın gülüm
Artık varım...