Sen yoktun Gönlümü Sana Verdim

Rüzgarların,
İsmini kulağıma,fısıldadığı bir gün.
Yorganım,mor bulutlar olmuş,
Yastığım,ağlayan gökyüzü.
Kendimi,yağmur damlalarına,
Sert rüzgarlara,teslim ettiğimden beri,
Nereye koyarsan koy,orada yeşeren,
Her hangi,bir bitki gibiyim.
Toprağa koy,toprakta yeşersin,
Kalbine koy,kalbinde şenlensin.
Hep vermeye alışmışım,almak lügatımda yok.
Mutlu olsun,üzülmesin,can eriğim.
Güneş saçlım,küçüğüm,kadınım.
Söyle,söyle bitmez,
Kalbimde katran karası,
Dilimde,mutluluk damlası,
Almadım,yağmurdan bir damla,
Güneşten,bir parça,yakamoz,o nasıl bir şey?
Yağmura damlaları mı kattım,
Güneşe,gönlümdeki cananın,saç tellerini uzattım.
Yakamoz,göl olmuş,gözyaşlarıma doğdu.
Fısıldanan bir isim var,kulaklarımda çınlıyor.
Sırılsıklamım,
Yine,almadan bir şeyler verdim,benliğimden.
Ben,hiç,ben için,yaşamadım ki zaten,
Gül solmasın,dikeni bana yeter.
Ne zaman gelmişim,farkında değilim,
Vakfedilmiş,taş yığını önüne.
Öyle bakakalmışım sırılsıklam,
Göz bebeklerim büyümüş,ıslanmış vaziyette.
Belkide görülsem,kurumuş dala dönerdim.
Geçmişte,eksik kalan sözcüğe,tamamlayıcı kelimelerle.
Sonu gelmeyen,yitik bir aşk masalı gibiydi,
Yarım kalan,ışıktan önce.
Kim bilir,kaçıncı bölümdeydim,
Son hatırladığım,"sen yoktun kalbimi sana verdim".......