Gecenin siyahın da karardı gözlerim, zifirde bir iz oldum sen yoktun,
Kimse Görmedi yalnızlığımı, duyan da olmadı ağlayışımı sen yoktun,
Uzundu efkârın namesi derindi de Ve bir o kadar acınası sen yoktun,
Her zamankin den koyu yıldız kesmişti gökyüzü, denizin petroli mavisin de boğuldum sen yoktun,
Her gece olduğum yerde seni soludum uzun uzun, çektim içime lodosa karışık kendimden oldum sen yoktun,
İyi geceler ayışığı gün getirmeden yüzünü huzurla uyu...
Osman Arif ZabunKayıt Tarihi : 28.8.2008 05:11:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Osman Arif Zabun](https://www.antoloji.com/i/siir/2008/08/28/sen-yoktun-ayisigi.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!