Yamalı gülüşler arasından ayıkladığım çocukluğumun gözyaşları var hala yanaklarımda,
Büyümeye çalışıyordum içimi titreten hüzünler biriktirirken sol yanımda ki boşlukta,
Sen yoktun, ben kendime yetmeyecek kadar çocuktum anne,
Kimsesiz düşler kuruyordum yetimhanenin yetim gecelerinde,
Adresi belirsiz mektuplar yazıyordum sana, ama cennetin adresini bilmiyordum,
Babamda yoktu biliyor musun anne? Ama ben seni ve babamı her gece çok özlüyordum,
Her sabah pencereden okula giden çocukları izliyordum, yanlarında anneleri oluyordu,
Aşkı nasıl da çiçekce yaşamıştık biz kadınım
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Devamını Oku
Kendi kendime konuşup duruyorum
Dağlara giden patikalarda katılaşan bahar çamurlarında yalnızım
Beni deli sanıyorlar
Sokulmalarımızı unutamıyorum kadınım
Hani gece yarılarında anlatılan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta