Sen Yoktun Şiiri - Kürşat Usalan

Eski bir kış gecesinde seni aradım sanırım.
Kilim motifli, konyak kokulu kahvede yoktun.
Halbuki biz oradaydık, şarkı söylüyorduk.
Kapı camı buğuluydu, pencere buğuluydu.
Dışarıda kar yağıyordu;
yeni yıl geliyordu, yılbaşı şarkıları söylüyorduk.
Deli gibi konyak içiyor, büyümeye çalışıyorduk.
Aşkı öğreniyorduk; sen yoktun.
Soğuk kapı her açıldığında sobanın başındaydık;
ısınıyorduk.
Her seferinde bir yabancı geliyordu;
hiç birisi sen değildin.
Saat onikiye geldiğinde ağlıyorduk.
Çünkü sarhoş olmuştuk, aşık olmuştuk.
Kaçmayı, buralardan gitmeyi düşlüyorduk;
onun için de evlerimize dönemiyorduk.
Saat onikiyi geçmişti.
Sırılsıklam aşıktık; kime bilmiyorduk.
Çünkü sen yoktun, hiç gelmemiştin.

Sabaha kar dinecekti, sokaklar konyak kokacaktı,
Kırmızı gül satan küçük çingeneler saklanacaktı.
Memurlar koşturacaktı kaldırımlar boyu.
Yepyeni bir yıl gelecekti, ilkbahar gelecekti,
Akdeniz gelecekti, sen gelecektin.
Kahve kapanacak, karlı gecenin aşıkları saklanacaklardı.
Sonra ben, eski bir kış gecesi seni arayacaktım,
Sen yoktun

Yoksa hiç olmamış mıydın?

19.12.1995
TAVŞANLI