Sen Yoktun Şiiri - Gökhan Özmen

Dün her zaman gittiğimiz yerdeydim
Hani şu el ele gezdiğimiz deniz kıyısında
Ama bu sefer yalnızdım
Ve senden kalan kırık dökük hatıralar
Dalgalar bile farklı vuruyordu kıyıya
Sanki deniz bile kahrolmuştu ayrıldığımıza
Senin eksikliğini o bile farketmişti
Her kıyıya çarpışında sanki seni soruyordu
Her şey aynıydı. Dalgaların çırpınışı bile
Bu sefer biz eksiktik yani SEN
Gün batımını izleyip huzur bulduğumuz yer
Bu sefer her kıyıya çarpışında birşeyler götürüyordu benden
Karanlık çökünce anladım ne kadar hayalperestmişim
Ne kadar acımasızmış dünya...
Ha! söylemeyi unutmuşum.
Bu sefer bir fazlalığım vardı yanımda
Sıkıca sarılmış olan tütününde sana olan bağlılığım
Usul usul yanan közünde sana olan sıcaklığım
Gözden kaybolup giden dumanında ellerimden uçup giden gülüm
Yani SEN olan sigaram vardı.
Onu da tutamadım ellerimde seni tutamadığım gibi
Ve sonra oradan ayrıldım
Dün ilk defa lanetler yağdırdım Bu şehre
Sana seni sevdiğimi söylediğim bu şehre
Beni umutlarımdan, beni hayallerimden, beni hayatımdan
Beni SENden, beni benden eden bu şehre
Ve ilk defa ölmeyi düşündüm
Sonra seni hala ne kadar çok sevdiğimi ANLADIM.........