Sen Yoktun Şiiri - Birol Hepgüler

Yağmur mevsimiydi
Rüzgârlar üşümüştü
Gözlerin üşümüştü
Al al olmuştun
Ellerin buz kokuyordu
Bulutlar telaşlı
Dört nala geçiyordu saçlarından
Kırık dökük
Sokak lambalarının
Loş ışığında
Ağaçlar ağlıyordu
Işık ışık sönüyordun
Ben yoktum!
.........

Yosun tutmuştu dört yanım
Taş taş olmuştum
Sanki bir asır
Kımıldamamıştım yerimden
Kan damlıyordu her yerimden
Ezilmiştim, kırılmıştım,dağılmıştım
Kalkıp gelemiyordum yanında
Merhem olamıyordum yarana
Sabahları olmayan
Gecelerde kalmıştım
Bir gün bile dolmadan
Sana hasret kalmıştım
Hep seni,hep seni,hep seni
Düşünüyordum
Sen yalnızdın
Ağaçlar ağlıyordu
Işık ışık sönüyordun
Ben yoktum...

(23 Aralık 2006)