Sen yoktun... Şiiri - Halis Tekel

İnsanlar ve ağaçlar ardımsıra
Beyazdan öteydi beyaz
Yalın ayaktı kaldırımlar
Nasırlıydı elleri sonbaharın
Yağmur yağıyordu, eski demden
Saçaklarımdan sen damlıyordun
Güneş çıkamıyordu sokağa nedense,

Sana ve yağmura inat yürüdüm.
Denize doğru, sahile yürüdüm
İlerde, soğuk sesiyle limana
Ben geldim, çağrısını yapmaktaydı bir gemi
Maviliğine dalıyordum denizin,
Denizin maviliğinde yok oluyordum
Çünkü denizin maviliğini okşuyordun…

Ama sen yoktun
Dün gitmiştin,
Ve ben ardından şiirler yazmıştım
Ağlamıştım, ağlamıştım.

Hoyrat ayak sesiyle
Gidiyorum diye yırtınan bir trenin
Anlatılması güç bir duyguyla,
Mendil sallıyordum ardından,
Nereye alır götürür beni bilmem ki.
Biliyorum, denizi döksem peşinden
Gelmeyeceksin bir daha,
Biliyorum,

Aptallaştım, aptallaştım
Yok olduğunu bile bile
Neden hala tutuyorum ellerini
Neden Cemilem…