Sen Yoktun Şiiri - Selami Aydemir

SEN YOKTUN

Beni benden başka kimse duymadı
Yağmur ve akşam tanıktı
Bağırmıştım ardından
Bağırdığımı duymadın
Tüm düşlerimin ardından koşarken
Soluksuz kalmıştım yollarında

Vurulup düştüğüm geceleri
Ter içinde bir sızıyla
Yaralarımı taşıdım sana
Yalnızdım
Yağmur ve akşam tanıktı
Yalnızlığıma

Düşündüm
Kaç adam düşer
Benim gibi
Böyle yollara
Kaç adam söyle
Kalbini avuçlayarak susma
Kaç adam
Seni benim sevdiğim kadar sevebilir

Beni benden başka kimse duymadı
Yağmur ve akşam tanıktı
Bir de suskun gözlerin

Bir yaz günü açılsaydı kapıların
Yağmur yağmazdı böyle ipince
Ve ıslanmasaydı ayrılıklara yüreğin
Islığımla okşayacaktım tenini
Sevdalara boğacaktım suretini
Ellerini tutup
Birlikte yıldızlara karışmış
düşler yaşayacaktık
Güneş saçlarında durur
Bende yüreğin olurdum.

O AN KİM BİLİR ELLERİN NASIL DURURDU?

Sen yoktun
Ben kederimin ellerinden tuttum
Beni benden başkası duymadı
Yıldızlar ve gökyüzü
yok artık düşlerinde

Beni sana bağlayan neydi?
Bir çelişkiydi belki
Belki de bir korkuydu bilmediğim
Yirmi beş yaşın ardımda bıraktığı
Bir DÜŞ-ANI belki! ..

Sen yoktun
Daldım karabasan geceye
Bir el feneri gibi
Antalya da şafak atmakta
Yağmurda çiseliyor ipince
Sen yoktun
Kültür parkında bir barakada oturmuşum
İçmişim çakır keyfim
Ve suskunum
Bu kadar susmak benimde hakım
Dalgalar bozuyor suskunluğumu
Bende senin kadar suçluyum kim bilir?
Ondandır suskunluğum
Kalbim dururdu
Nabzım olsa duyardım
Gecenin efkarına içmezdim bu kadar

Marinadayım
Ne yağmurda kokun
Ne rüzgarda çığlığın

Sen yoksun
KİM BİLİR ŞİMDİ HANGİ GÜNEŞ
SİSTEMİNDESİN?

Kimselere sormadım seni
Yürüdüm
Birlikte yürüdüğümüz sokaklarda
Yoruldum
Birlikte bira içtiğimiz cafelerde soluklandım
Seni anlatan müzikler dinledim

İstanbul’a kar yağıyordu
Antalya garı çok sıcak
Ve geceye çok uzak

Ben kendimin ellerinden tuttum
Sana geliyorum
Arka cebimde terlemiş biletimle
Seni gırtlağına ihanet düşürmeyen
Çığlıklara sormalı
Harem garında bir yolculukta
Sana sormalı
Dedim:
‘Anımsamalısın
daha gün gibi gözlerin aklımda
yazdığın şiirler
kale kapısı, Konyaaltı plajları
taş sektirdiğimiz deniz
yürüdüğümüz yolları
matematik kokan öğrenci evlerini
işkence kokan evlilik kurumlarının
önünden geçerken
içindeki korkuların
yersiz bakışlarını anımsamalısın
vurulup düştüğüm geceleri
düşlerimden sıyrılıp geldiğim geceleri
anımsamalısın’

kalbim dururdu
nabzım olsa duyardım
beni benden başka kimse duymadı
ben kendimin ellerinden tutup
yürüdüm geldiğim yollardan
ayrılığa çıktık

ayrılığa çıktık
ve yalnızlık ‘an’lar kadar
damdan sarkan buzlar kadar
keskin uçlu
bir kılıçtan ibaretti

bıçakladım kalbimi
kollarım benim değildi
yağmur yağmazdı eskiden böyle
belki yağmurda sen
sen yoksun….

BEN SADECE BİR NEHİRİ SEVMİŞTİM
ÇÜNKÜ YAKAMOZLAR ÇELMİŞTİ AKINTIMI….