Sen Yoktun Şiiri - Nuri Gökhan Sonsel

-SEN YOKTUN-

Dolaştım sahili, bütün bir gece,
Mehtap vardı, deniz vardı, sen... yoktun.
Sabah oldu, gün doğdu, oturdum kayalara,
Güneş vardı, hayat vardı, sen...yoktun.

Ellerim ceplerimde, yürüdüm caddelerde,
Pasaj vardı, market vardı, sen...yoktun.
Bir minibüs durdu, hemen yanıbaşımda,
İnen vardı, binen vardı, sen... yoktun.

Bir serseri gibiydim, sokak sokak dolaşan,
Dostlar vardı, düşman vardı, sen...yoktun.
En kuytu köşelerde, sessizliği aradım,
Parklar vardı, banklar vardı, sen...yoktun.

Saatlerce yürüdüm, anahtarlar elimde,
Kapım vardı, zilim vardı, sen... yoktun.
Bu yorulmuş bakışlar, dalarken uykulara,
Rüya vardı, düşler vardı, sen... yoktun.

Şu kalbimin içinde, eserken fırtınalar,
Rüzgar vardı, yağmur vardı, sen... yoktun.
Sen anılar diyarı, mor dağların ardında,
Hayal vardı, gerçek vardı, sen...yoktun.

Sen yoktun...sen yoktun ama,
Ben hiç sensiz kalmadım ki...
Sen benim yüreğimde, her zaman benimleydin.