Sen Yoktun Şiiri - Hamza Yaşar Ocak

Günler güz yaprakları gibi
Birer birer dökülürken ayaklarımın dibine,
Ben her gece karanlığa dikip gözlerimi,
Senin aydınlığını bekledim;
Ama sen yoktun

Binlerce adım attım
Bu kentin sokaklarında,
Sevdaya bulanmış
Her kaldırım taşının altında,
Senin adını aradım;
Ama sen yoktun

Özlem şarkılarını ezberledim,
Kimini bağıra bağıra,
Kimini fısıltıyla söyledim.
Karanlığa haykırdım hasretimi,
Sesimi duyacaksın diye bekledim;
Ama sen yoktun

Senden gelecek bir tek haberi bekledim.
Saatler asır gibi geldi, geçmedi.
Çalan her telefonu
Yüreğimin çağlayana dönüşen atışıyla açtım,
Senden başka duyduğum her seste
Hep aynı hayal kırıklığını yaşadım,
Onlar beni duymak istiyordu
Bense seni;
Ama sen yoktun

Seni aramaktan yorgun düşmüş bedenimi,
Karanlığın kucağına uzatım her gece.
Bir an önce sabah olsun diye,
Uykunun beni çekip almasını istedim, olmadı.
Kaç gece sabahı sensiz ettim gözlerim kapanmadan,
Kaç gece merdivenlerdeki ayak seslerini dinledim,
Gelen sensindir diye;
Ama sen yoktun

Her yağmurla birlikte hüzün yağdı bu kentin üzerine,
Bulutlar yalnızlığımın işaretiydi benim için,
Beni ıslatan yağmur olmadı,
Ben senin özleminle sırılsıklamdım her mevsim..
Hayat merhaba dedi bahara çiçek çiçek,
Uzun kıştan sonra gelmez dediğim
Göçmen kuşların dönüşünü gördüm;
Ama sen yoktun

Her istasyon her oto gar adresim oldu,
Bir trenden inersin sandım,
Otobüslerdeki her yolcuya sensin diye baktım,
Yada yolculara sordum kendimi,
Kimsenin uğramadığı köylere,
Adı duyulmamış kasabalara gittim.
Senden bir iz aradım;
Ama sen yoktun

Denizlerin sonsuz maviliklerine umut bağladım,
Kıyılarda tükettim bekleyişlerimi,
Hep sensiz gemiler geçti bu limandan.
Ben gemicilerin hasret türkülerine eşlik ettim;
Ama sen yoktun

Gözümde bir tek damla yaş kalmadı,
Onlar sana aitti sana kalmalıydı.
Kimselere söyleyemedim acılarımı,
Bekleyişimin öyküsünü kimselere anlatamadım,
Niye fırtınalar koptu yüreğimde,
Dalgalar dövdü hayallerimi,
Sığınacak bir liman, yaslanacak bir omuz aradım;
Ama sen yoktun

Her gece ay param parça oldu,
Her gece yıldızlar birer birer düştü sokaklara,
Yıldızları saçına takıp gelmeni bekledim,
Ay’ı avucunda bana getirmeni bekledim
Ve bir güneş gibi doğup,
Aydınlatmanı bekledim, bu kapkaranlık dünyamı;
Ama sen yoktun…
16.05.2002