Sen yoktun Şiiri - Murat Bekir Alpars

"bir kabristan başında, ağlayan bir dedenin,
dilinde yası vardı, ben sensizdim o meftun...
dedimki "dede derdi nedirki bu sinenin",
feryadı göğü yardı, ben sensizdim o meftun..."
---------------------------------------------------------

Sen Yoktun.

Şiirlerim işleseydi aşkımın nakışlarını,
ayaklarının bileğine hal hal misali,
Şiirlerim işleseydi,
yüreğinin en kılcal damarlarına sevdamı kan misali…
Şimdi şiirlerim naçar,
bestelerim öksüz,
türkülerim bedbaht,
yokluğundan beridir.

Aynı bitki örtüsüyle kaplı olmadı ki dağlarımız,
Yeşillikler içinde,
küçük bir tepenin,
kuytu bir eteğinde değil.
Kurak ve bozkır bir örtünün
kundaklarına sarılmış bir çocuğum…
Ne mutluluk,
ne huzur var D.N.A’m da,
hep bir hüsrana gidiyor yolculuğum...

Sol yanımdan gelen,
ölümün kuytu köşelerinde.
"bir kez olsun" diyorum, görsem,
Sonra keşke diyorum, keşke,
Ya da keşkeler olmasaydı birde,
Laf mı şimdi bu, ‘keşke’!
Alnından öpebilmek olsaydı şimdi,
sonrasında ölmekse ölmek;
keşke…

Ben seni bir kışa gömmüştüm,
balçıktı toprak,
bulutlar ağlamaklı.
Duvarlara bile küsmüştüm,
gözlerim ıslak,
saçımda kuraklık vardı
Hazin bir aralık günüydü,
gökyüzü ürkek, toprak şaşkın,
ben bir başıma,
Keskin bir kabristan ayazında,
seni toprağa gömmüştüm,
başımda bela...

Keşkelerim bitmedi o günden beridir,
akreple yelkovana çatıyorum,
Takvimler geriye neden sarmaz,
zamanın durdurulmazlığına sövüyorum.
Hırçınlığım sevdaya değil,
sevda masum,
kalp masum.
bütün hırçınlığım öfkeme
İki gözüm yanıyor,
gece çorak,
dudaklarım kavruk
ve sensin tek susuzluğum

1993