Sen Yoktun Şiiri - Hanife Banu

sen yoktun
herkes vardı..
ama toprak yağmur kokmuyordu
kimseler gülümsemiyordu
elimi sallasam kırık bir kalbe rast geliyordu
sen yoktun
herkes var(?)dı....

sen yoktun
herşey vardı...
ama leylaklar kokmuyordu..
şarkıların sesi solmuştu
bir şehir hiç durmadan ağlıyordu
sen yoktun
herşey var(?)dı....

sen vardın...
kimseler yoktu..
sonra bir yıldız kaydı...
yüreğim biraz daha hızlı attı
yüzüm hafif kızardı
serçeler ötüşmeye başladılar
gökkuşağı dünyayı sardı
güneş gözünü kırptı karşıdan
bir bebek ilk kez ağladı
sen vardın
kimseler yoktu..
boşver!....