Sen Yoktun Şiiri - Berke Selman

Sebepsiz bir ayrılık veya fırtına öncesi,‬
‪Mesafelere meydan okuyan bir kaptanın,‬
‪Hasara karşın çalışırdı, ateşi havi olan kalp teknesi..‬
‪Ve gözleri ıslandıkça dibe batanın,‬
‪Bütün feryadı, mavi bir koyun kollarında dinlenmesi,‬
‪Bu uzun yolculukta gülmeyi unuttum.‬
‪Ama o kalabalık limanda sen yoktun...‬

‪Tropikal adadaki güneşi hatırla..‬
‪Doğuşu ve batışında ışıl ışıl seni anarım.‬
‪Yüzün en açık deniz, ‬
‪Saçların ise kıyı boyunca palmiye,‬
‪Ben sana harıl harıl yanarım...‬
‪Gözlerin diyorum, küçümsediğim bir hediye,‬
‪Onlar adeta anahtar deliği cennetin, yüce tanrım.‬
‪Ama alıp başını yürüyemezsin daha ileriye,‬
‪Zira kalbimdi o kilidi açacak anahtar.‬
‪Gayrı alışığım, yıldızlardan ayrı da yaşarım.‬
‪Ve sensiz bir güneş daha batar...‬

‪Yaz bile senin gelişine kıskandı. ‬
‪Aramızda kalsın bu sır.‬
‪Çiçekler, böcekler boğazıma dolandı.‬.
Ama şimdi ciğerim kurak, ellerim nasır.
‪Ben gene yutkunum sana karşı hatun.‬
‪Bir bugün, bir akşam, bir asır...‬
‪Sen yoktun.‬