Sen Yoktun Şiiri - Murat Şahan 2

Sen yoktun,
Ben ağladığım zaman
Sen yoktun, kimse yoktu
Bir yürekti yarım kalan,
Bir yürekti, bir daha tamamlanamayan
Ve bir insan, tanımlanamayan

Sen yoktun,
Yoktu bir şey senden arta kalan
Her şeyi alıp götürmüştün,
Aklımı, yüreğimi, her şeyimi
Alıp götürmüştün benden bütün benliğimi

Sen yoktun,
Yüreğim yangın yeri, yüreğim talan
Yüreğim sende,
Sensin sol yanımda olan

Sen yoktun,
Bu şehre kar yağdığı zaman
Ve ben park çeşmesinden acı su içtiğim zaman
Ve bir bankta susuz rakı içtiğim zaman,
Sen yoktun
Yokluğun yalan
Yokluğun ölüm gibi erken, ölüm kadar yalan
Sen yoktun,
Sana en çok ihtiyaç duyduğum zaman
Yaşadığım zaman sen yoktun,
Yaşamaya çalıştığım zaman

Sen yoktun,
Gülmek istediğim zaman gülemedim,
Yaşamak istediğim zaman yaşayamadım,
Mutlu olamadım hiçbir zaman,
Ölemedim bile sen yoktun
Sen yoktun, beni bırakmıştın
Böyle çaresiz, böyle yapayalnız, böyle apansız
Beni bırakmıştın,
Denizler ortasında yalnız,
Fırtınalarda korumasız,
İnsanlar arasında savunmasız,
Beni bırakmıştın

Sen yoktun
Yürekten gülmeler bana uzak,
Ağlamıyorum da artık bak, yüreğim ağlıyor
İnsanlar kötü,
Ben onlara inanıyorum, onlar bana inanmıyor

Sen yoktun,
Yağmur yağmıştı buraya bir gece,
Buğulanmıştı camlar
İsmimizi yazmak için elim uzandı pencereye
Ama yakışmadı adın adıma bu gece
Sen yoktun, ayrılık yakışmadı bize

Sen yoktun,
Hastalandım
Oysa insan kalbi olmadan yaşamaz derler
Ben yaşıyormuşum bak, hastalandım
Yaşıyormuşum sen olmadan
Demek yaşayabiliyormuş insan kalbi olmadan