Sen Yoktun Şiiri - Selim Akman

Bitmek bilmeyen okyanuslarda kulaç attım,
Kan revan içinde kaldım,yolumu bulamadım,
Bana,ne el sallayan biri vardı,ne de bir gemi,
Bir çığlıkla uyandım,fakat sen yoktun....

Soğuk yalnızlıktan üşüyor ellerim,
Çaresizlikten tutulmuştu her yerim,
Avuçlarımı açıp,yavaşça ısıtacak,
Bütün gücü ile saracak,sen yoktun....

Zifir karanlık gecelerde yolumu kaybettim,
Sustum konuşamadım korkumu yenemedim,
Puslu neresi varsa,bilinmez yerde gizlendim,
Dünyam içler açısı,ama sen yoktun...

İçimdeki sensiz boşluğun doldurulamadı,
Sakladığım bitmek bilmeyen alışkanlıklarım dı,
Yüzleşmekten çevrilen hep ötelenmiş yüzündü,
Ben gözlerine bakmaya doyamıyorken,sen yoktun,

Buralardan gidince vazgeçilemeyen sendin,
Umudum da yoktu,imkansız aşkla sevdim,
Habersiz kimselerin bilmedi,gizledim seni,
Çare umarsın çaresizsin çünkü sen yoktun...

Özlemekten yorgun düştüğün oldu mu senin,
Davetsiz sevgiliye her gün çay ısmarladınmı hiç,
İşin esas acısı nedir bilir misin sarıldığın sevgili,
Dalıp dalıp giderken gördüğü düşünde sen yoksun,