Sen Yoktun Şiiri - Müjgan Asıl Kefeli

Boynum bükük başım önde,
Dolanıp durdum onun yaşadığı şehirde.
Kumsalda yürüyüşünü bekledim,
Yabancı ayak izlerine takıldı gözlerim,
Gören olmamış tanıyan yoktu.

Nerden bilecek bu sahilde seven biri
Arıyor onu divane deli
Sokak arasında bir ben serseri
Uçan her kuştan haber bekledim,
Seni tanıyan yoktu.

Bir hayalin peşine mi düştüm,
Yoksa aklımı mı yitiriyordum.
Yüreğime söz geçmiyor onu arıyorum.
oturduğun sokakta gittiğin parktayım
Sağa sola,bakındım yoktun.
Yanımda bekleyen kediyle paylaştım,
hasretimi…
Oda sustu seni tanıyan yoktu.

Köşede ki sokak lambasının altında
karşıma çıkarsın umuduyla
Gözlerim mahkum yollar gardiyan ve
özlemlerim firar.
Bu günde öksüz yüreğim
Senin olduğun şehrin Arnavut kaldırımlarını,
Arşınlıyorum tanıyan yoktu.

Saat akşamı gösteriyor
Mor renkler örtüyor sensizliğin üzerini
Görme umudum suya düşüyor
Islanmış olanları koyuyorum heybeme.
Senin nefes aldığın bu yerde
Bir ben vardım,
Sen yoktun.

Ellerim cebimde bilmediğim adreslerdeyim.
Beklide var olmayan bir hayali arıyordum
Kapısı açılan her evden,
Çıkacakmışsın gibi mutluydum.
Sen diye herkesin arkasından
Çılgın gibi koşuşturdum,
Tanıyan yoktu.

Yolcu yolunda gerek
Bin parçaya böldüm kendimi
her parçayı bir yere bırakıp
senin;
olmadığın bu şehri terk ediyorum.
Çünkü; sen yoktun ve hayaldin

Hoşça kal hayalimi yıkan sevgili
Hoşça kal
Hoşça…

Gamze YAĞMUR.

________________________________________