Sen Yoktun... Şiiri - Tayyibe Menengeç

Sen yoktun orta çağda biri fakir buz dağına ağlıyordu
eriyip bitecek gelecek diye... Sen yoktun Hira dağı
sitemli, öyle geceler var göz yaşına üzülen
yürekler kör. Sen yoktun Yunus vardı sen, senden
habersiz melekler arkadaş dın. Sen yoktun Yunusun
gönlüne düşen, rahmetin damlası oldun. Ağlıyordu
seni anlatırdı anacığına, annem derdi, ağlar kalbim.
Çıkacak derdi sen yoktun. Ümmeti Muhammet
seni ağlıyordu. Yürekler ağlıyordu kör sanan vardı
ağlayan gözlere. Alem hıçkırıyordu ölümden uyanmak dı
ağlamak yaşamdı adı... Sen yoktun buz dağı diyenler var
buz gibi beyinler ne anlasın kaderi muazzamın sanatını..
Sen yoktun benim kalbim seninle huzur buldu salavatlar
sana cumanın hürmetine bizleri aldığın selam ismi hürmetine
bağışlamasını dile ya Resullullah..