Sen Yoktun Şiiri - Ünal Çağabey

Sen yoktun
Gözlerim kayıyordu geceye
Ben gidiyordum
Sen yoktun
Ben sana geliyordum..

Sen yoktun
Elimde bir çift yüzük
Şairin şiirinden çaldığım
Hani görse dövecek belki
Daha bakmadı dizelerine
Yani görmedi eksikliğini..

Sen yoktun
Kalemim düşünürken seni
Bilmem nasıl kayar
Kağıdın ruhundan içeri
Titremesende,düşünmesende
Biliyorum
Sen yoktun
Ben yokluğunla nişanlanıyordum
Avucumda bir perdenin elleri
Gözlerimin bile görmediği
Ruhunun ruhumla tanışmasının eseri..

Sen yoktun
O gece ben
Yokluğunla nişanlandım
Ellerimde iki yüzük
Yokluğuna ağladım..

Ünal Çagabey
07/10/2008'