Sen Yoksun Yanımda Şiiri - Ahmed Yasin

SEN YOKSUN YANIMDA
Sensiz bir ağustos gecesi daha
Yine sen yoksun yanımda
Sigara külleri dökülmüş her tarafa
Nereye baksam senden yalan bir hatıra
Artık şiirde yazamıyorum küstüm satırlara

Sen neymişsin be başımın belası
Artık sevmeme orucuna başladım
İnsanlardan nefret
Sorulmuş sorulara da yorgun bir evet
Yalnız dağlarda yalnız bir mahkûm
Yalnızlığımı kaybettim
Altın arar gibi yalnızlığı arıyorum
Sendeki günlerimi hatırlıyorum
Ne de garip geçmişti
Bir akşam simidini paylaşırken
Veya saçların avucumda batan güneşleri seyrederken
Vicdanım yüreğime hesap sormazken
Ellerinle ağzımı koyduğunu ne de iştahlı yemiştim
Yine uslanmaz bir çocuk oluvermiştim
Annemden şikâyetler işitirken
Yine parmaklarımı ısırdı diye
Ne yapaydım
Annem kini gevezeliğimden
Senin kini belki de tatlı bir muhabbetimden

Ah, ah yıllar sonra anladım
Simit aldığımız hasan amca yok
Oturduğumuz yere tinelcilerden başkası yok
Fatma teyze de öldü
Artık mahallenin dedikodusunu kim yapacak bilmiyorum
Hani Rüstem’in kızı Ahmed’de günlü var diye
Milletin kahve sohbetinin konusu olmuştuk
O zaman kadından ama da kızmıştık
Hani bir daha babama bir şey söylerse pencereden atarım demiştin
Kadın kendisi düştü o zaman sen gitmiştin

Sizin eve yeni kiracılar gelmiş
Eski anılarım diye sizin pencereye de bakmıyorum
Yeni kiracıların iplik fabrikasında çalışan bir kızları var
Annem baktığımı görse Vallahi gözlerimi oyar
Yine konuşmaya başlar
Oğul bu pencere sevdaları sana olmaz yar diye
Oysa ben okuldan çıkıp elimi kolumu salaya, salaya eve gelirken
Muhtar eminin orada bir birimize çarpmıştık
Düşeni toplamak gibi
Bir portakal hadisesinden sonra tanıştık
Sen pazarda yeni aldığın portakalları
Ben ise ne yazıldığı beli olmayan sayfaları
Düşürdük sokağın ortasında
Sen Rüstem’in kızı gurbet
Ben ise gariban anamın oğlu Ahmed

Ertesi gün
Hafta sonu pencereyi siliyordun
Yarım kalmış şiiri tamamladıktan sonra
Sizin pencerenin orasına bakmıştım
Benden saklayamadığın gözlerin
Yarinki şiirimin başlığı olmuştu
Vazgeçmem gözlerinden diye
Bizimkisi öyle işte
Erken girmeye başladık pazar günlerine
Onlarda yetmedi
Büyüklerimizi kandırdığımız gecelere başladık
Sen babana mesai yapıyorum diye
Ben ise arkadaşlara çalışmaya gidiyorum derdim anneme
Geceleri deniz sahilinde yakalamaya çalışırdık
Ve şiirler okurduk ikimiz
Dursun dediğimiz gecelere
Sensiz geceleri kovuyorum artık

Sağ olsun babamın bir emeklik maaşı vardı
Geçinip duruyorduk
Okulu bitirdiğimde mühendis olup annemi saraylarda yaşatacaktım
Ama şiir yazma sevdasını bırakmadım
Matematik defterime bile şiir yazardım
Ne yapalım okullu bitiremedim
Ama yine anemi saraylarda yaşattım
Hayata değil şiirlerimde yaşattım
Mısralarda annemi saat 10’larda kaldırdım
Kahvaltı hazırlattırmadım
Bakkal ada göndermedim
Hizmetine koydum birkaç cariye
Annem sarayda yaşamanın tadını çıkarsın diye
Beklide baban bu yüzden
Abrasıyla bizi toza bırakan cemilin oğluyla evlendirmişti
Babasının bir apartmanı
Birde her gazete alış verişimde kahrolduğum bakkalı
Eh işte mahallenin zengini sayılırdı

Ve bir ağustos gecesi daha
Yine sen yoksun yanımda
İsmini yazıyorum yaslandığım her duvara
İsyan ediyorum sana okuduğum her mısraya
Bir Vanya gibi kavuşmasam da mutluluklar dilerim sana
Bir buruk sevgiyse arkanda bıraktığın
Kopardığın sazın telleri de benim
Bir umutsuz sevgiyse sattığın
Bunları sana yaza da benim

Yasin Kızılırmak