Sen Yoksun ya! Şiiri - Gülesen Sancar

Sen yoksun ya, can özüm
zifiridir, gecenin rengi
çeker milini, gözlerime.
Züleyha’nın uykusunda demlenirken, bedenim
yüreğimde, Yusuf kokar nefesin.

kanım kaynıyor, herdem
kırmızıdır, sevdamın adı
nasıl bir ateş ki, bu?
Leylada leyla
Aslı da aslıyım

öylesine katranlaşmış ki ataşın
s/ol y/anımdadır, yeşil sızın.
dudaklarımda ismin.
gözlerimde özün.
ahh.vefasız,
ahh, vicdansız sevgilim

bazen de üşütüyorsun, beni
sarıyorsun, karabasanlara
ç/alıyor, bir sensizlik senfonisi.
hüzne salıyor, hüzzam perdesi

ruhumun en ince yerinden nakşediyor.
papatya fallarım.
med cezirli bakışların.
öylesine üşüyor ki, düşüncelerim.
titriyor, ağzım dilim.
şahidimdir, kurşuni yastığım.
ah vefasız sevgilim.

gel, gel de çökmesin gecenin hüznü,
yağmasın yetsin artık, yaz(ım) da kırağım.
bak, hazan mevsimine varmaktadır,bu son yazım

yetim bırakma ellerimi.
sımsıkı sar ne olur?
okşa, uyut dizlerinde.
üç nefeslik canımla can vereyim, kollarında

GÜLESEN SANCAR 20.11.2011 SAAT 23:00