Sen yoksun ya; Şiiri - Mustafa Tekağa

Sen yoksun ya;
ne zaman geçiyor,
Ne de zamana inat, acılarım.
Küçük bir çocuğun annesini beklemesi gibi,
Hani, her gördüğüne “anne” der ya;
İşte öyle bekliyorum.
Sokak başından beliren gölgeye,
Tamam işte, bu benim “kokum” diyorum,
Kalbim bir başka atıyor,
Sanki soluğum kesilecek gibi.
Sonra,
Sonrası mı var,
Öyle bir hüzün ki, üstüme düşen,
Öyle bir umut ki, yenisini başlatan.

Sen yoksun ya;
Bu diyarlar yabancı bana,
Elimi uzatacağım ama tutan yok,
Uçurumun kenarındayım be gülüm,
Biliyorsun, görüyorsun işte.
İstemiyorum başka elleri,
İstemiyorum başka diyarları,
İstemiyorum sensiz hayatı,
Çek çıkar beni bu sensizlikten.

Sen yoksun ya;
Hayalinle avunuyorum,
Güzel gözlerin hep yakıyor içimi,
Gamzelerin mi, tebessüm ettiriyor,
Acıyı bile yok saydırıyor.

Sen yoksun ya;
Zaman eksik,
Hayat eksik,
Ama,
Bilki; kalbim sevginle dopdolu.
…
…
…