Sen Yoksun Ya Şiiri - Resul Altunbaş

Sen Yoksun Ya
Bu Yağmur Boşuna Yağıyor
Boşu Boşuna Islatıyor Yanakları
Aşıklar Boşyere Geziyor Islak Sokaklarda
Hercailer Boşuna Filizleniyor
Beyhude Üşüyor Bu Yalnızlıklar!

Sen Yoksun Ya
Mevsimler Ha Bire Değişiyor
Güneş Bi Geliyor Bi Kayboluyor
Yıldızlar Karanlıkta Pek Durmuyor
Gece Sessizlik İçinde Fazla Konuşamıyor
Sen Yoksun Diye Bu Karlar Boşuna Eriyor!

Sen Yoksun Ya
Şairler Öylesine Şiir Yazıyor
Kitaplar Raflarda Kalabalık Olsun Diye Yazılıyor
Monalisa Eskisi Gibi Gizemli Değil
Besteler Anlamsız Bir Şekilde Okunuyor
Herkes Boşu Telaşlarda Yoruyor Kendini!

Sen Yoksun Ya
Aşıklar Maşukları Aramaz Oldu
Kelebekler Bir Bir Ölüme Nikahlandı
Sevda Sözcükleri Kaldırıldı Lügatlardan
Gülüşler Aynı Sıcaklığı Vermez Oldu
Yoksun Diye Huzur İçeri Girmez Oldu!

Sen Yoksun Ya
Anne Onursallığı İsyan Etti
Su Azizliğini Yitirdi
Pınarlardan Su Akmaz Oldu
Yoksun Diye
Kurudu Bütün Hayat Veren Çeşmeler!

Sen Yoksun Ya
Denizler Yosun Tuttu
Berraklığını Kaybetti Sular
Güller Kokmaz Oldu
Topraklar Ölü Zamanlara Geçti
Dünya Aynı Zamanda Dönmez Oldu!

Sen Yoksun Ya
Sahipsiz Kaldı Bütün Değerler
İyiler Kaybetti, Kötülerin Oldu Dünya
Fukara İstekler Zenginliğe Yenildi
Sevgiler Yalan Oldu, Vedalar Doğru Oldu…

Sen Yoksun Ya
Sadri Alışık Daha Fazla İçimi Acıtamıyor
Ahmet Kaya Artık Ölümü Özlemiyor
Yılmaz Erdoğan Güldürerek Düşündüremiyor

Sen Yoksun Ya
Talan Oldum, Ziyan Oldum, Harabe Oldum
Sen Yoksun Ya
Bütün Güzel Haller, Güzel Değiller Artık!

Sen Yoksun Yok Olamasın da Zaten
Yok Olmanı İstemediğim İçin Hep Var Kalacaksın!