Sen Yoksun Ya Şiiri - İsmail Türkmen

Sen yoksun düşlerimde var olan
Güllerin boynu bükük,
Kumsalda, ayak izlerin silinmeye yüz tutmuş,
Dalgaların çığlıkları arşa uzanmakta,
Her şey bir tuhaf, sen yoksun.

Gece soğuk ve sessiz, karanlığa sarınmış
Menekşeler, siyaha bürünmüş,
Gözyaşları yola durmuş, göz pınarımda.
Hüzün düğümlenmiş, boğazıma
Düşler garip, sen yoksun.

Gözlerim, gün batımına dönmüş,
Siyah bulutlar ardında kızıl alaca.
Gün boyun bükmüş, gitmekte dağın ardına.
Son ışıkları, yalarken sahili
Sahil ıslak, duygularda garip;
Sen yoksun ya düşler harap.

Resmin de solmuş, dünkü renk cümbüşü yok,
İki renk var, gri ve alev rengi kızıl
Gözlerim, ağlamaktan,
Düşlerime gelmeyen sana,
Sen yoksun ya resmin hüzünlü

Çiğ düşmüş, park çiçeklerine, gözleri yaşlı.
Düşlerde tuttuğum ellerin titrek,
Gönlüm ağlamaklı, bulutlar durağan.
Sen yoksun ya, yağmur ağlıyor.
Hıçkırıkları, arşa uzanmış.
Düşlerim, sensizliğe yatmış.
Sen yoksun ya, uykular gözlerimi terk etmiş.