Sen Yoksun Ya Şiiri - Kazım Doğan

Alanya'da bir kır bahçesinde oturmuşum,
Karşımda rengarenk yakamozuyla,
bana eşlik eden bir deniz.
Yine bir Akdeniz akşamında hüzünlerdeyim,
Her gittiğimiz de,
seninle oturduğumuz masamızda oturuyorum,
sen yoksun...
Bir masamız,
bir boş sandalye ve
bir bardak çayım var.
sensiz masam,oturduğun sandalye öksüz
hayat bana zehir sensiz.
Dolaşıyorum mahzun, mahzun Ankara sokaklarında
booş booş.
Sen kokuyor diye yine arada bir Alanya yapıyorum,
seni çiziyorum sahillerde yanımda ol diye,
yine de kokunu alamıyorum,
hiç bir şey senin tadını vermiyor bana,
vermiyor senin kokunu mum çiçekleri,
fesleğenler sen kokmuyor,
bir menekşe boynun bükmüş ağlıyor,
uzaklardan bir şarkı sesi geliyor derinden,derinden
şimdi sen uzaklardasın diyor,
şarkılar bile seni söylüyor,
içimi hasretin bir başka sarıyor.
Sen yoksun ya gülüm
sokaklar hüzünlü,
Deniz kızgın sahili dövüyor,
saçlarını okşayan rüzgar bana seni soruyor.
sen yoksun ya gülüm
içim de hep hüzün.
Bazen oturuyorum bir bara,
bir duble rakı söylüyorum garsona
boğazımdan geçmiyor sensiz bu zıkkım
öyle bir girmişsin ki kanıma be gülüm
sensiz her gün bana ölüm.
ölüm be gülüm....
Bana dönemezsin biliyorum,
sana çok ağır sözler söyledim,
sözlerimin altında ezildin.
Ben de geri dönemem sözümden,
Çünkü bunları çoktan hak ettin.
Sonu belli bu aşkın
hasret çizilmiş aşkımıza,
vakti geldi ayrılığın.

Sen yoksun ya gülüm,
Ben de yoğum...........