Sen Yoksun İşte! ... Şiiri - Adnan Özkan2

SEN YOKSUN İŞTE! ...

Yüreğim yaralı, ellerim bomboş,
Dünyam paramparça sen yoksun işte!
Benzim hasretinden sararıp solmuş,
Hasretim o biçim sen yoksun işte!

Sensiz öksüz kalmış, garip sokaklar,
Hatıranla dolu köşe-bucaklar,
Şimdi boynu bükük ağlamaktalar,
Sensizliğe mahkumlar, sen yoksun işte!

Ne baharım belli, ne yazım, kışım,
Ne bağlamam çalar, ne gönül sazım,
Ey sevda çiçeğim,ey gönüldaşım,
Derdimin dermanı sen yoksun işte!

Nasil geçer bilmem günlerim sensiz,
Hayalin karşımda ruhsuz, bedensiz,
Her gece ağlarım hasretten sessiz,
Seni düşünürüm, sen yoksun işte!

Anladım hayatta sensizlik çok zor,
Neler çektim neler, birde bana sor,
Yüreğimde acı, yüreğimde kor,
Hepsinden de beter,sen yoksun işte!

Neyleyim dünyayı, neyleyim malı,
Herşeye küsmüşüm sen sormayalı,
Unuttum sevgiyi, düşü, hayalı,
Unuttum kendimi sen yoksun işte!

Sevda bahçemdeki çiçekler solmuş,
Gönlümün sarayı tarumar olmuş,
Umutlar sararmış,güller kurumuş,
Bülbüller hep yasta, sen yoksun işte!

Seni bizden almış o dağbaşları,
Alkana boyamış siyah taşları,
Teselli vermiyor duy gözyaşları,
Mehmed'im, şehidim! sen yoksun işte!

Adnan Özkan