İstanbul sokağı bu sabah sessiz
Kaybı var da, tıpkı yas çekiyor gibi
Kimse yoktu, sanki kalmış kimsesiz.
Boynunu eğmiş te bakıyor gibi.
Ne oldu bu şehire
Her taraf bom boşş.
Güneşi buluda saklanmış
Işığı bile bir hoş.
Fırtına dinmiş.Yok denizin dalgası
Bir garip olmuş bu gün burası.
Hani nerede o insan seli
Tutulmuş herkesin dili
Birini ararcasına şöyle bir durdum
Sadece ağlayan iki göz gördüm
Gözler kızarmış kiprikler nemli
Duyguları saklı bakışları önemli
Vardı her halinde bir dram
Koca şehirde bir deli adam
Boynunu bükmüş duruyordu
İşte tam şuramda diyordu yaram.
Sokak lambaları cılız, sönmüş yıldızları
Geceler karanlık, çekilmiyor gündüzleri
Kanlıydı gözleri, asıktı yüzleri
Yaşlar süzülüyordu inceden inceye
Şimdi farkettim. Bunların hepsi, sen yoksun diye.
Hadi gel artık o gittiğin yerden
Bir daha sakın gitme bu şehirden.
Kayıt Tarihi : 24.2.2019 04:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kocaman bir şehirde bir insanın kendini yalnız hissetme duygusu.
Canlar yorgun yüzleri solgun
Omuzlar düşmüş gözler fersiz
Yaşamaya çalışıyoruz bezgin ve çaresiz
Bekleme o yolcuyu kör kuyularda kalmış umarsız
Sevdalı bakışlar solmuş gözlerde yaş yürek de sızı
bekliyor bir kase içinde sunulacak acı şerbeti
İçtiği an çırpacak kanatları ve sonsuz özgürlüğe
TÜM YORUMLAR (1)