Beklenen gelmedi, soldu tüm gülşenlerim.
Fecr vakti bırakamadı kendini aydınlığa,
Gece siyah gelinliğini atamadı üstünden,
Gökyüzü bile ağlamaz oldu, kurudu göz pınarları,
Sen yoksun diye...
Saniyeler durdu, akreple yelkovan hasta.
Yeni gün umutları katletti sen yoksun diye.
Uyanmıyor tüm kainat, herkes uykuda,
Çocuklar gülmez oldu, bir gram neşe yok.
Sen yoksun diye; sevemedim bu şehri...
Tadı yok sen yokken ne aydınlığın, ne sabahın.
Bahar bile gelmedi, sen yokken.
Ağaçlar gelinlik değil, kefen giydi.
Ölüm gibi bir şey sensizlik, ama daha acı,
Öldürmedi belki ama, kalmadı bu kalbin takati.
Anlaşıldı, alışamayacak bu beden sensizliğe,
Sen gelsen keşke, her şey tersine dönse.
Gelmezsen ne mi olur?
Bir gün olsun vazgeçmeyecek bekleyenin;
Gelsen de gelmesen de...
Sen hiç merak etme.
Kayıt Tarihi : 10.6.2014 00:06:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!