Sen Yoksun Diye Şiiri - Altun İbrahim

İşte yine yoksun.
Sen yoksun diye;
Gündüzler hüzne büründü
Geceler ise yasta
Anlayacağın
Tüm dakikalar sadece seni sayıklamakta.
Sen gittin diye
Aniden zaman durdu, artık akmıyor
Birden saatler sustu, sanki gidişine ağlıyor.

Sen yoksun diye;
Ayrılığın gölgesi düşüyor yüreğime
Büyüdükçe büyüyor içimde.

Derken…

Sensizliğin sisi çöküyor üzerime
Umutlarım gibi bedenim de kayboluyor içinde.
Bir anda bir şey göremez oluyor,
Seni kaybeden gözlerim.

Ve nedense...

Bir dem bulmak istiyorum seni,
O kaybolduğun gözlerimin içinde.
Müthiş bir ümitle, coşkuyla arıyorum.
Hem de hiç durmaksızın!
Lakin çabalarım nafile…
Bir türlü ulaşamıyorum resmine.
Bulamıyorum gözlerimdeki seni.
Çok sonra anlıyorum!
Bedenim gibi gözlerimin de seni kaybettiğini

Aniden hasretin sarıyor dört bir yanımı
Yüzünün gülüşünü,
Bakışlarının ışıltısını,
Sesinin sıcaklığını özlüyorum.

Sonra çırılçıplak hayallerle baş başa,
Karanlık saatlerin içinde buluyorum kendimi.
Sanki soğuk düşlerin altındayım.
Buz kesilmekte tüm umutlarım.
Yalnızlığı ayazında kaldım.
Tirtirtitriyorum.
Ne olur ses ver!
Nerdesin?
Çok üşüyorum hem de çok! ..

(26 Mayıs 2010 Ağrı)