Sen Yoksun Artık……. Şiiri - Haluk Özdeniz

Bu nasıl bir duygu, bütün şarkılarda sen olan,
Nasıl bir yalnızlık ki, buram buram sen olan,
Kadehler senin için, bu gece çok yalnızım.
Cehennem azabı gibi, sensizlik bu anlarda.
Yalnız ve aldatılmış bir yürek yıldızlara eş.
Yağmurların bile söndüremediği bir yangın.
Yüreğin parçalandığı, kurşunların aldığı can.
Gecelerin en siyahı, yıldızların küstüğü an,
Sabahların güneşsiz olduğu, renksiz güller,
Dillerin lâl olduğu anlar, notaların öksüzlüğü.
Kuşların ötmediği, dalgasız denizler ve yakamoz,
Bu gece çok başka, acı, kara haber ve yalnızlık.
Sevginin ulaşamadığı anlar, sevginin yetersizliği.
Biten hayallerin son durağı, gözlerin yaşları,
Hepsi bu gece, bu gece hayatın son durağı.
Aşkımın vedası, olmayan sen ve gidişin bu gece.
Bir kadehin binlerce kadehe bedel olduğu gece,
Güllerin açmadığı, dikenlerinin olmadığı gün.
Hepsi bu gün bu gece, unutulmuşluğun anı.
Öldüğümü duyacaksın, ama ağlayamayacaksın.
Bir bulut gibi, bir yağmur gibi unutacaksın.
Seni nasıl sevdiğimi, her anımın sen olduğunu,
Gecelerimin yıldızı, gündüzlerimin güneşi
Yağmurum, Yağmur Kızım, cennetim, nefesim
Seninle olan hayatım, sensizliğimin hasreti.
Çalan kapılarımın umudu, hayallerimin sahibi.
Tükendim ben artık, nefes alamaz oldum bittim.
Son gece bu son saatler, ve son sensizliğim.
Artık gidiyorum ben, sonu olmayan bir yola.
Dönüşü yok bunun, ölüm bile çok zayıf olur.
Bilki ben seni çok sevdim, canım dedim.
Hayalim aşkım her şeyim, gülüm bildim.
Karardı gündüzlerim, gecelerim yok oldu.
Kara haber tez duyulur. Duyarsan eğer unutma.
Ben sevdim seni, denizin kumunu sevdiği gibi,
Yağmur gibi, gözyaşı gibi, son nefes gibi,
İlk nefes gibi, yakamoz gibi, sevdim seni,
Ezanlarda dualar ettim, akşamlarda dilekler tuttum.
Olmadı, seni saramadım, öpemedim doya, doya.
Allaha emanet ediyorum seni Yağmur Kız.
Ve ben gidiyorum belki uzak bir yerlere,
Bu gidiş sensiz diyarlara, sensizliğe son’a
Nefesin olmadığı bir yerlere….