Sen yoksun anne.... Şiiri - Mustafa Erol

Sen yoksun anne....

Anneeeeeeeeeeeee,
Annemmmmmmmmm,
Sen yoksun ya,
Bizim ev de yok ANNE.
Bizim sözü seninleymiş meğer.
Anladım. Sen uçtun,
Hatıralarımızda kaldı çektiğin cefa.
Sen uçtun,
Babam sürmek için sefa,evlendi.
Bir kadın gelmiş eve.
Hoş gelmiş,tamam anladım...
Sözüm yok,ama keşke HOşLUK getirseydi.
Getirdiği koskoca bir BOŞLUK........
Sen fidanlar ekmiştin,
Fidanlar ağaca dönmüş,ağaçlar meyveye durmuştu.
Kesmişler annem yeni kadınla babam,
Telefonla söylediğinde ablam,
inanmamıştım ınanmak istememiştim belki.
Senden eser kalmasın, Seni hatırlatmasın diye
Ağaçların kesileceği Bahçemiz var ya anne,
Sen varken ki bizim bahçe,
şimdi ise onların bahçesi,
Kupkuru anne...
Bizimki yemyeşildi.
Onlarınki kupkuru.
Dedim ya annem,bizim ev yok artık.
Sen yoksun,
Biz darmadağınığız ev talan.
Bizim sözü seninleymiş anne meğer.
Nerde bir gerçek anne varsa Saygıya değer.
Küçük olsa da benden yaş olarak.
Ellerinden öpüyorum anne,
Senin hatırın için..

Mustafa EROL
Manavgat