Sen Yoksun Şiiri - Adnan Mehmet Tüfekci

Gün yine doğdu
Bilindik yerinde.
Hatta kuşlar bile aynı yerinde.
Yasemin serçelerin,
Sarmaşık ispinozların.
Dost acıkmış yine,
Koyunlar yem peşinde.
Tavuklar üretim,
Ala karga cevizin tam tepesinde.
Alarm aynı saatte çaldı yine,
Oda soğuk,
Eşyalar yerli yerinde.
Kuzine kor ateş,
Söndü sönecek
Bir kaç odun ile gelir kendine.
Köy ekmeği,
Tereyağı,
Biraz bal ve birkaç zeytin ile,
Kahvaltı da hazır olacak
Üç beş dakika içinde.
Ama sen yoksun,
Ben senden yoksun.
Gün devam edecek elbette,
Biraz odun yapacak,
Kahve molası vereceğim
Yorulduğum yerde.
Rutine binmiş işler
Köy yerinde.
İmam okudun mu akşam ezanını
Kötü bir güfte ile,
Paydos edilecek işler yine.
Kuzine yanacak,
Bir tas yemek kaynayacak üzerinde.
Sen yoksun,
Ben senden yoksun.
İnternet,
Televizyon,
Kitap vakit geçirmek için vesile.
Siyasete geldi mi iş yine,
Ağız dolusu küfür ile
Yad ederim dünden bugüne.
Şu açık oturumlar olmasa
Aslında küfürbaz da sayılmam
Beni bilenlerin belleklerinde.
Dost pür dikkat bahçede,
Aklı sıra güvenlik emin ellerde.
Saatler hayli geç olmuş yine,
Uyku hali çökmüş üzerime.
Sen yoksun,
Ben senden yoksun bu yerde.