Sen Yoksun! Şiiri - Güner Demirci

Gecelere sığındım, sürgün verdi düşlerim;
Hazana döndü virane bağlarım, sen yoksun.
Sevdanın peşine düştüm, geçmiyor günlerim;
Kırık kalbimle aşkınla yanarım, sen yoksun!

Umutları paylaştım hayaller dünyasında;
Yıldızları indirdim yoksullar sofrasında.
Tek başıma bıraktın sokaklar ortasında;
Her gün vefalı bir dosta rastlarım, sen yoksun!

Her günümü doya doya yaşamak istedim;
Yanlızlık kâbuslarından uyanmak istedim.
Çok özledim seni, elini tutmak istedim;
Gönlümün yâr bahçesine sorarım, sen yoksun!

Ayak değdi suya, çiçek verdi yamaçlara;
Şiir düştü yüreğe, güneş doğdu damlara.
Ay çıktı buluttan, yıldızlar düştü camlara;
Seni ben mısralarımda ararım, senyoksun

Haykırış çağlarken, sevdanın her anında;
Aşk kucağa dolmalı, yârin yok ise yanında.
Huzur olur, sır olur, yoldaş olur canında;
Sonsuz sevdanın içinde kalırım, sen yoksun!
Ben seni göz yaşlarımda ararım, sen yoksun!

Güner Demirci/22.06.2024