Sen Yoksun Şiiri - Ahmet Yılmaz 3

Sen yoksun....
Akşamın gölgesi sinmiş anılarıma
Toz, toprak geçmişim
Rüzgâr süpürüyor umutlarımı
Belirsiz bir yarına
Yorgun bir saat gibiyim
Öylesine bakıyorum
Odamın duvarına
Belki duvar yok orda
Varsa da göremem ki
Resimlerin çizilmiş boy boy
Gözlüğümün buğulu camlarına
Masamda üç beş zeytin
İki duble melankoli
Destek oluyorlar
Odamın efkârına
Kapım kapalı ama
Pencereden giriyor yalnızlık
Meydan okuyor
Sigara dumanımın bulutlarına
Dışarı da umutsuz...
Güneşle dargınız
Birer buz parçası gibi gönderiyor ışıklarını
Ömrümün sonbaharına
Yorgunum
Yalnızım
Üşüyorum
Not düşüyorum günlüğüme
Bilmem kaç bininci kez
“Sen yoksun.”