Sen yoksun Şiiri - Ferhat Diricanlı

Sen yoksun varlar bile yok oldu..
Eskiden yağan karlar bile yok oldu..
Yıkıldı tuğlaları tabanı çöktü aşkın..
Bir darbeyle surlar bile yok oldu..

Sen yoksun ama unuttum sanma..
Gönlümdeki gülü kuruttum sanma..
Firakınla soldu kandili ruhumun..
Bu gözleri sensiz uyuttum sanma..

Bir ebedi aşktır bu kara sevdadır..
Kabir bile sensizlikten evladır..
Bakma sen öylesine yaşıyorum..
Ruh çürüdü öldürmeyen mevladır..

Sen yoksun şehirler bile küçüldü..
Sana varmayan yol büküldü de büküldü..
Ne günler ne yıllar saydım ardından..
Bir acı kahveye on yıl döküldü..

Sarı saçlarına hasret kaldım kakülüne..
Sen yoksun gül ağlar oldu bülbülüne..
Mevsimler değişmez oldu sanki..
Sonbahar vurdu gönlümün eylülüne..

Sen yoksun uzatsam ellerimi..
Düşse ne olur kalsa ne olur..
Sensiz menzile bu yol varsa ne olur..
Sanma ısınır bu beden..
Bin battaniye sarsa ne olur..
Seni anlatmadıktan sonra..
Kırk türkü çalsa ne olur..
Kurudu toprağın bağrında narenceler..
Bir damla su aksa ne olur..
Yağmayacaksa yağmurum..
Gök gürlese çaksa ne olur..
Sen yoksun ya gönlüm buz dağı..
Kor ateşler yaksa ne olur..
Frtdrcnl