....Sen Yoksun... Şiiri - Nermin Devrimci

......SEN YOKSUN...
Bedenimdeki çatlaklardan yüzüme akıyor binlerce şelale
Her biri derin oyuklarla çiziyor yüzümü her geçen gün..
Yıllar sayfalarını kapatırken birer birer üzerime.
Bir sonrası gün tekrar doğuyorum yine çaresizce..
Bu doğuşlar niye? Bu çırpınışları,haykırışları yüreğimin..
Niye sessiz geçen günlere bir yenisini eklemem.?
Sen yoksun....
Ruhani çığlıklarla sessizliği bölünürken gecenin,
Dökülüyorsun iplik iplik,lime lime ayaz düşlerime
Kapkara hüzünler doluyor bedenime.
Uçsuz,bucaksız kara bir çarşaf gibi uzanıyorsun yanıma.
Elimi her uzatışımda sana, soluksuz bedeninde kayboluyorum.
Hıçkırıklar düğümleniyor boğazıma düğüm düğüm
Nefes alamıyorum.
Ruhumun isyanıyla hüzne batıyor her gün batımında düşlerim,
Öylesine acılı,öylesine bozuk çıkıyor ki nefesim
Kendimden korkuyorum..
Arıyorum,anıyorum,bakıyorum ama sen yoksun....
Dönüşü olmayan sonsuz bir göçte kayboluyorsun.
Sen yoksun....
Yağmurlar başka yalnızlıkları artık yıkayamayacak,
Gökyüzünde güneş,dalda, çiçek açmayacak
Sevgisiz,kimsesiz,anasız yüreğim gülmeyecek.
Çılgınlığındayım sensizliğin sen gideli..
Gelsem başucuna,kırsam toprağının altındaki taşları..
Görüp uyandırırmıyım,etleri dökülmüş bedenindeki seni
Sükutunun sessizliği parça parça etsede yüreğimi
Tutar mıyım kemiğe dönen ellerini...
Yılların hüznü üzerime kapanalı beri
Istırabımla hep yüreğimdesin
Bu gün ölüm günün sevdiğim
Sen hala özlemimdesin..
Asyacan Nermin Devrimci....